Bestaat gezichtsblindheid echt?

Gezichtsblindheid, ook wel prosopagnosie genoemd, is een echte en erkende neurologische aandoening. Mensen met prosopagnosie hebben moeite met het herkennen van gezichten, zelfs van mensen die ze goed kennen, zoals familieleden, vrienden of zichzelf.

Er bestaat een aangeboren (of ontwikkelings-) vorm en verworven vorm van prosopagnosie. Aangeboren prosopagnosie is aanwezig vanaf de geboorte of ontwikkelt zich in de vroege kinderjaren. Mensen met deze vorm hebben altijd moeite gehad met het herkennen van gezichten. Het kan een genetische component hebben en komt soms voor in families.

Verworven prosopagnosie ontstaat later in het leven, meestal als gevolg van hersenletsel door bijvoorbeeld een beroerte, trauma of een ziekte zoals hersentumoren.

Mensen met prosopagnosie kunnen gezichten niet herkennen of hebben moeite om gezichten te onderscheiden, zelfs als ze de persoon goed kennen. Ze moeten vaak vertrouwen op andere kenmerken, zoals stem, kleding, haarkleur of specifieke kenmerken zoals een moedervlek om iemand te identificeren.

In milde gevallen herkennen mensen wel gezichten maar hebben ze moeite om ze snel te plaatsen, terwijl in ernstige gevallen gezichten volledig onbekend kunnen lijken, zelfs die van naaste familieleden. Dit kan leiden tot ongemakkelijke sociale situaties, angst, en soms isolement.

Er is geen genezing voor prosopagnosie, maar mensen kunnen strategieën leren om beter met de aandoening om te gaan. Dit kan het gebruik van andere zintuigen en signalen zijn om mensen te herkennen, zoals stemmen of specifieke manieren van bewegen.

Bron: https://link.springer.com/article/10.3758/s13428-024-02459-4

Auteur: Prof. Dr. Dirk Devroey - Laatste update: 2024-10-09 - Copyright: Clinifacts 2024